Roman Giertych
Odwiedził naszą szkołę 4 września 2006 r.
Roman Giertych odwiedził naszą szkołę 4 września 2006. To u nas wówczas odbyła się Ogólnopolska Inauguracja Roku Szkolnego 2006/2007. Minister wziął udział w uroczystej Mszy Św. oraz akademii, a później w spotkaniu z młodzieżą z naszej szkoły.
Roman Giertych (ur. 27 lutego 1971 w Śremie) od urodzenia mieszkał w Kórniku, gdzie ukończył Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące. Został absolwentem Wydziału Historycznego (1989–1994) oraz Wydziału Prawa (1990–1995) Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1996 rozpoczął aplikację adwokacką w Warszawie, którą ukończył w 2000.
Jest autorem książek: Kontrrewolucja młodych, Pod walcem historii i Możemy wygrać Polskę oraz artykułów publikowanych m.in. w „Bastionie”, „Ładzie”, „Najwyższym CZASIE!”, „Rycerzu Niepokalanej”, „Wszechpolaku”. Przed wejściem do Sejmu prowadził w Warszawie własną kancelarię adwokacką, powrócił do tego zajęcia w 2007.
Żonaty z Barbarą, ma dwie córki i syna. W 2006 otrzymał Srebrny medal „za zasługi dla obronności kraju”.
W 1989 utworzył deklarującą narodowe wartości Młodzież Wszechpolską, nawiązującą swoją nazwą do przedwojennego Związku Akademickiego „Młodzież Wszechpolska”. Przez pierwsze lata był jej prezesem, w 1994 został prezesem honorowym. Był członkiem Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego i Stronnictwa Narodowego, którego działacze w 2001 tworzyli Ligę Polskich Rodzin.
W wyborach parlamentarnych w 1993 kandydował do Sejmu z listy Unii Polityki Realnej, cztery lata później współtworzył Narodowo-Chrześcijańsko-Demokratyczny Blok dla Polski. W wyborach parlamentarnych w 2001 został z listy LPR wybrany na posłem na Sejm IV kadencji z okręgu podwarszawskiego. Ponownie uzyskał mandat poselski w wyborach w 2005, kandydując z okręgu warszawskiego. W Sejmie pełnił funkcję przewodniczącego Komisji do Spraw Służb Specjalnych.
Był przewodniczącym Kongresu LPR, w marcu 2006 został wybrany na prezesa partii w miejsce Marka Kotlinowskiego. Po wyborach parlamentarnych w 2007, w których nie uzyskał mandatu, zrezygnował z funkcji prezesa LPR i zapowiedział odejście z polityki.
Od maja 2006 do sierpnia 2007 sprawował funkcje wicepremiera i ministra edukacji narodowej w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego. W 2007 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski w okręgu lubelskim.
Jego nominacja na ministra doprowadziła do manifestacji studenckich w maju 2006, które odbyły się m.in. w Gdańsku, Krakowie, Łodzi, Rzeszowie, Szczecinie i Warszawie. Zorganizowano także zbieranie podpisów pod listem otwartym dotyczącym jego odwołania. Zebrano 137 876 podpisów, a list został do Kancelarii Premiera.
Po przegranych wyborach z 2007 zrezygnował z kierowania partią i zadeklarował odejście z polityki i powrócił do wykonywania zawodu adwokata.
Roman Giertych (ur. 27 lutego 1971 w Śremie) od urodzenia mieszkał w Kórniku, gdzie ukończył Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące. Został absolwentem Wydziału Historycznego (1989–1994) oraz Wydziału Prawa (1990–1995) Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1996 rozpoczął aplikację adwokacką w Warszawie, którą ukończył w 2000.
Jest autorem książek: Kontrrewolucja młodych, Pod walcem historii i Możemy wygrać Polskę oraz artykułów publikowanych m.in. w „Bastionie”, „Ładzie”, „Najwyższym CZASIE!”, „Rycerzu Niepokalanej”, „Wszechpolaku”. Przed wejściem do Sejmu prowadził w Warszawie własną kancelarię adwokacką, powrócił do tego zajęcia w 2007.
Żonaty z Barbarą, ma dwie córki i syna. W 2006 otrzymał Srebrny medal „za zasługi dla obronności kraju”.
W 1989 utworzył deklarującą narodowe wartości Młodzież Wszechpolską, nawiązującą swoją nazwą do przedwojennego Związku Akademickiego „Młodzież Wszechpolska”. Przez pierwsze lata był jej prezesem, w 1994 został prezesem honorowym. Był członkiem Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego i Stronnictwa Narodowego, którego działacze w 2001 tworzyli Ligę Polskich Rodzin.
W wyborach parlamentarnych w 1993 kandydował do Sejmu z listy Unii Polityki Realnej, cztery lata później współtworzył Narodowo-Chrześcijańsko-Demokratyczny Blok dla Polski. W wyborach parlamentarnych w 2001 został z listy LPR wybrany na posłem na Sejm IV kadencji z okręgu podwarszawskiego. Ponownie uzyskał mandat poselski w wyborach w 2005, kandydując z okręgu warszawskiego. W Sejmie pełnił funkcję przewodniczącego Komisji do Spraw Służb Specjalnych.
Był przewodniczącym Kongresu LPR, w marcu 2006 został wybrany na prezesa partii w miejsce Marka Kotlinowskiego. Po wyborach parlamentarnych w 2007, w których nie uzyskał mandatu, zrezygnował z funkcji prezesa LPR i zapowiedział odejście z polityki.
Od maja 2006 do sierpnia 2007 sprawował funkcje wicepremiera i ministra edukacji narodowej w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego. W 2007 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski w okręgu lubelskim.
Jego nominacja na ministra doprowadziła do manifestacji studenckich w maju 2006, które odbyły się m.in. w Gdańsku, Krakowie, Łodzi, Rzeszowie, Szczecinie i Warszawie. Zorganizowano także zbieranie podpisów pod listem otwartym dotyczącym jego odwołania. Zebrano 137 876 podpisów, a list został do Kancelarii Premiera.
Po przegranych wyborach z 2007 zrezygnował z kierowania partią i zadeklarował odejście z polityki i powrócił do wykonywania zawodu adwokata.
